منعقد کننده ها یا پلی آلومینیوم کلراید (PAC) موادی هستند که با افزودن آن ها به محلول، به کلوئیدها می چسبند و عمل لخته سازی یا انعقاد را انجام می دهند. این کار باعث ته نشین شدن مواد معلق می شود.
وقتی از منعقد کننده ها صحبت می شود، یون های مثبت با والانس بالا مانند آلومینیوم و آهن مد نظر هستند. آلومینیوم به عنوان (آلومین) و آهن به عنوان FeCl3 و همچنین می توان فرم نسبتا ارزان FeSO4 را اعمال کرد، به شرط آن که در طول هوادهی به +Fe3 اکسید شود. فرآیند انعقاد بسیار به دوز منعقد کننده، pH، وغلظت کلوئید بستگی دارد. برای تنظیم pH سطح، Ca(OH)2 به عنوان یک فولکولانت استفاده می شود. دوزها معولا بین 10 تا 90 میلی گرم، در+Fe3 تفاوت دارند اما در هنگام استفاده از نمک، دوز بالاتری باید مصرف شود. در فرآیند انعقاد، بی نظمی کلوئیدها با افزودن مواد شیمیایی، خنثی می شود. این مواد شیمیایی که به عنوان منعقد کننده شناخته می شوند، معمولا دارای ولتاژ بالا هستند. نمک های کاتیونی شامل( Al3+، Fe3+ ، Mg2+ ، +Naو غیره…..)هستند.
نمونه های استفاده از مواد منعقد کننده در تصفیه آب
كاربرد
– روشن شدن آب خام – تصفیه فاضلاب – درمان آب آشامیدنی – تولید کاغذ – پاک کردن رنگ – معدن – آبیاری لجن یا جامدات – جداسازی و بازیافت نفت
