انعقاد و لخته سازی

انعقاد شیمیایی از تمامی واکنش ها ومکانیسم های تاثیرگذار در ناپایدارسازی شیمیایی ذرات و تشکیل ذرات بزرگ تر از طریق لخته سازی تشکیل شده است.
به طور کلی منعقدکننده به مواد شیمیایی گفته می شود که ذرات کلوئیدی را ناپایدار و باعث تشکیل لخته و توده هایی در فاضلاب می شود.
لخته سازی مرحله ی انتقالی است که امکان برخورد بین ذرات ناپایداری را فراهم می کند،
که برای تشکیل ذرات درشت تر به ان نیاز است تا توانایی حذف ذرات را به وسیله ته نشینی یا صاف سازی داشته باشد.

منعقدکننده ها و لخته ساز ها پلیمرهای طبیعی و مصنوعی،
نمک های فلزی مثل آلوم یا سولفات فریک و نمک های از پیش هیدرولیز شده مثل PAC و پلی ایرون کلرید می باشند.
در تصفیه شیمیایی فاضلاب ممکن است ذرات فاضلاب به واسطه داشتن بار الکتریکی همدیگر را دفع کنند
و توان ته نشینی نداشته باشد. از این رو برای ته نشین کردن فاضلاب از مواد منعقد کننده و کمک منعقد کننده استفاده می کنند.
مواد منعقد کنده در جهت پایدار سازی ذرات معلق استفاده می شود
و ذرات را به هم می چسباند و به علت داشتن چگالی بالاتر نسبت به آب ته نشین می شوند.

 

موارد استفاده از لخته سازی:

1. افزایش حذف جامدات معلق و BOD در ته نشینی اولیه
2. آماده سازی فاضلاب حاوی پسماند های خاص صنعتی
3. افزایش کارایی مخازن ته نشینی ثانویه به دنبال فرایند لجن فعال
4. به عنوان پیش تصفیه جهت صاف سازی جریان خروجی ثانویه

لخته سازی

لخته سازی را می توان در مخازن و یا حوضچه های جداگانه ای که برای این منظور طراحی شده اند
یا در تاسیسات درون خطی همچون آبگذر ها و لوله های اتصال واحد تصفیه،
و یا به صورت ترکیبی با زلال ساز های لخته ساز انجام داد.
فرایند انعقاد و لخته سازی در میان روش های فیزیکی و شیمیایی به طور گسترده در تصفیه فاضلاب صنایع
برای حذف جامدات معلق و مواد کلوئیدی مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی موارد از فرایند انعقاد
و لخته سازی برای بهبود تصفیه پذیری فاضلاب نیز به کار برده می شود.
تعداد زیادی از مواد شیمیایی ممکن است به عنوان منعقد کننده به کار روند
تا از طریق کاهش نیروهایی که کلوئید ها را از هم دور نگه می دارد سوسپانسیون را ناپایدار نمایند.
این کاهش بار برای لخته سازی ضروری است.آن ها هم از لحاظ اقتصادی و تکنیکی قابل صرفه هستند.
در حال حاضر سولفات آلومینیم و پلی آلومینیم کلراید رایج ترین منعقد کننده های مورد استفاده در زمینه تصفیه فاضلاب های صنعتی می باشند
که در ترکیب با پلی الکترولیت های مختلف گزارش شده اند.
پلی الکترولیت ها در مرحله لخته سازی، عملیات ناپایدار سازی را از طریق جذب در سطح ذره کلوئیدی
و ایجاد پل های اتصالی ذره-پلیمر-ذره انجام می دهند.
از پلی الکترولیت ها به عنوان کمک منعقد کننده جهت بهبود عملکرد منعقد کننده ها می توان استفاده نمود.
کمک منعقد کننده ها با ایجاد پل بین ذرات ریز لخته حاصل از کار منعقد کننده ها،
آن هارا به صورت لخته های درشت و سنگین درآورده، عمل ته نشینی را سرعت می بخشد.

پلی الومینیم کلراید

پلی الومینیم کلراید یکی از مهم ترین انواع منعقد کننده های پلیمری معدنی می باشد که نسبت به گونه های دیگر کاربرد بیشتری دارند.
با افزودن این ماده به محلول، هیدروکسید آلومینیم تشکیل می گردد.
هیدروکسید آلومینیم نامحلول یک لخته ژلاتینی است که به آهستگی در فاضلاب ته نشین شده
و مواد معلق را با حرکت جارویی حذف کرده و باعث ایجاد کاهش مقدار آلاینده های موجود می شود.
در فرایند های انعقاد و لخته سازی با تغییرات فیزیکی- شیمیایی در نتیجه افزودن و اختلاط مواد شیمیایی انعقاد کننده،
ذرات کوچک، سبک و غیرقابل ته نشینی به ذرات بزرگ تر و سنگین تر تبدیل شده و به اسانی ته نشین می گردد.
سپس ذرات ته نشین شده با فرایند های ته نشینی و صاف سازی حذف می شوند.
انعقاد به صورت ناپایدارسازی بار کلوئید ها و مواد معلق به وسیله مواد منعقدکننده تعریف می شود.
اختلاط سریع بخشی از فرایند انعقاد است که هدف ان پخش سریع مواد شیمیایی و پخش یکنواخت آن است.
و به علت هیدرولیز سریع آلوم و کلروفریک اختلاط سریع از اهمیت زیادی برخوردار است.
فرایند لخته سازی به دنبال فرایند انعقاد در یک حوضچه با اختلاط ارام انجام می پذیرد.
در این مرحله به علت شکننده بودن لخته نیروی اعمالی نباید زیاد باشد که باعث شکنندگی آن شود.

از عوامل موثر بر انعقاد و لخته سازی می توان به :

Ph ، نحوه اختلاط و زمان لخته سازی، دما، تاثیر املاح معدنی، نوع و غلظت ماده منعقد کننده اشاره کرد.
منعقد کننده ها به طور کلی به دو دسته ی معدنی و آلی دسته بندی میشوند.
پر مصرف ترین منعقد کنند های حوزه آب و فاضلاب نمک های آلومینیم یا آهن و پلیمر های آلی به عنوان کمک منعقد کننده می باشد.
از منعقد کننده های اصلی برای ناپایدار کردن ذرات و چسباندن ذرات به یکدیگر استفاده می شود
در حالی که هدف از اضافه کردن کمک منعقد کننده ها، افزایش دانسیته ذرات بهم چسبیده و کمک به ته نشینی آنها است.
از مهم ترین منعقد کننده های اصلی می توان به سولفات آلومینیم(آلوم)، کلرید فریک، پلی آلومینیم کلراید(pac) نام برد
و از کمک منعقدکننده ها می توان به پلیمرکاتیونیک، پلیمرآنیونیک، پلیمر غیریونی، سیلیس فعال و رس نام برد.
شرکت صدرآب تامین کننده ی انواع مواد منعقدکننده ی مورد نیاز تصفیه آب و فاضلاب می باشد.